Woordenlijst

Uitgelekt nettogewicht (ATG)" is een veelgebruikte term op het gebied van de productie van en handel in voedingsmiddelen. De term wordt gedefinieerd in de alomtegenwoordige Food Information Regulation (FIR).
Als een vast levensmiddel in een infusievloeistof zit, moet ook het uitlekgewicht van het levensmiddel worden vermeld. In het geval van geglazuurde levensmiddelen wordt het omhullingsmiddel niet opgenomen in het vermelde nettogewicht van het levensmiddel.
De volgende producten - eventueel in mengsels en ook bevroren of diepgevroren - worden beschouwd als infusievloeistoffen, op voorwaarde dat ze slechts een ondergeschikte rol spelen ten opzichte van de essentiële ingrediënten van de bereiding in kwestie en dus niet doorslaggevend zijn voor de aankoop: Water, waterige zoutoplossingen, pekel, eetbare zuren in waterige oplossing; azijn, waterige suikeroplossingen, waterige oplossingen van andere zoetstoffen of zoetstoffen, vruchten- of groentesappen in het geval van groenten en fruit. (EU Verordening 1169/2011 Bijlage IX punt 5)
Infusievloeistoffen worden gebruikt om voedsel op smaak te brengen, te conserveren en/of te voorkomen dat het uitdroogt.
Zowel de totale vulhoeveelheid (nettogewicht) als het uitlekgewicht moeten in het gezichtsveld (zoals gedefinieerd in de levensmiddelenwetgeving) bij de verkoopbenaming staan. Eetbare oliën worden niet beschouwd als infusievloeistoffen, d.w.z. het gewicht van de olie maakt deel uit van de totale vulhoeveelheid in het geval van een product dat in olie is geïnfuseerd. In tegenstelling tot deze verklaring wordt voor sommige voedingsmiddelen vrijwillig een ATG vermeld naast de nettohoeveelheid. Dit is met name het geval voor tonijnconserven in olie.
Met name in de groothandel/detailhandel moet rekening worden gehouden met het uitlekgewicht, aangezien de basisprijs voor producten waarvoor de aanduiding verplicht is, hierop betrekking heeft en niet op de nettohoeveelheid. (Prijsaanduidingsverordening PAngV § 2 lid 3)

Ahornsiroop: een hoogtepunt voor het ontbijtbuffet

Zoet, delicaat karamelachtig, dik en goudgeel tot amberkleurig - ahornsiroop is het allemaal. In de ontbijt- en hotelgastronomie is het een populaire aanvulling op pannenkoeken of een veganistisch alternatief voor honing in de keuken en op het buffet. 80 procent van alle ahornsiroop ter wereld komt uit Canada - geen wonder dat een esdoornblad het nationale symbool van het land is en zelfs de Canadese vlag siert. Hier lees je de belangrijkste feiten over dit waardevolle natuurproduct.

Kort oogstseizoen tussen maart en april

Wanneer de temperaturen in de lente opwarmen en de dagen langer worden, veranderen de zetmeelmoleculen in de esdoorns, die tot 40 meter hoog kunnen worden, in suiker. In deze periode vindt de oogst plaats. Tijdens het vier weken durende oogstseizoen tussen maart en april wordt het (aanvankelijk vrij kleurloze) esdoornwater geoogst. Hiervoor wordt een gat van 2 tot 3 cm diep in de stam van elke suikeresdoornboom geboord en wordt de boom afgetapt. Op deze manier levert elke boom ongeveer 100 liter esdoornsap per seizoen, dat binnen 24 uur wordt afgekookt in zogenaamde "suikerhuizen". Hierdoor wordt 40 liter boomsap gereduceerd tot 1 liter ahornsiroop, wat de kenmerkende kleur van ahornsiroop oplevert.

Ahornstroop is verkrijgbaar in verschillende kwaliteiten

Dit productieproces maakt ahornsiroop tot een echt natuurproduct dat varieert in uiterlijk en smaak, afhankelijk van wanneer het wordt geoogst. De eerste siroop van het seizoen is bijvoorbeeld goudgeel van kleur en heeft een delicate, milde smaak. Naarmate de oogst vordert, wordt de kleur donkerder en de ahornsmaak sterker. Daarom is ahornsiroop van Paul M. Müller verkrijgbaar in deze twee verschillende, volledig natuurlijke varianten: de lichtgekleurde Amber Rich Taste en de donkerdere Dark Robust Taste - zowel in biologische als conventionele kwaliteit. Beide versies zijn ideaal om bestaande gerechten te verfijnen met de natuurlijke zoetheid, nieuwe recepten uit te proberen (wat dacht je bijvoorbeeld van onze fruitsalade met maple crunch) en de zoete siroop toe te voegen aan je ontbijtmenu of buffetkeuze. Neem gerust contact met ons op!

Huishoudelijke suiker vs. ahornsiroop

De trend naar suikerarme of suikervrije voeding zet onverminderd door. Geraffineerde industriële suiker is hier het belangrijkste doelwit. Overmatige consumptie van suiker bevordert namelijk obesitas en andere voedingsgerelateerde secundaire ziekten. Ahornsiroop behoort tot de groep van alternatieve zoetstoffen en biedt deze voordelen in vergelijking met huishoudsuiker:

• Ahornsiroop bevat 66 g suiker per 100 g. Vergeleken met gewone suiker met 400 calorieën per 100 g, betekent dit slechts 269 calorieën per 100 g.
• Dankzij de karamelsmaak hoef je ahornsiroop maar met mate te gebruiken om te zoeten en op smaak te brengen.
• De glycemische index is lager dan die van huishoudsuiker. Dit betekent dat de bloedsuikerspiegel langzamer stijgt na het eten, wat trek voorkomt.
• In tegenstelling tot huishoudsuiker levert ahornsiroop een hele reeks vitaminen en mineralen. Vooral vitamine B2, koper en mangaan.

Ahornsiroop vereist generaties van arbeid

Ahornsiroop is niet alleen populair in dit land, maar is ook een fundamenteel onderdeel van de Canadese geschiedenis en veel familietradities. Dit komt omdat de esdoornproductie een taak is die generaties lang duurt. Het duurt 40 jaar van het planten tot de eerste oogst van de esdoorns en de hele levensduur van de bomen is ongeveer 200 jaar. Daarom is er voor de planning over meerdere decennia en voor de verzorging en het duurzame beheer van de bomen samenwerking tussen de verschillende generaties nodig.

Nog meer ahornzoet met vlokken, suiker en room

Naast pure ahornsiroop worden er in Canada ook andere producten van deze grondstof gemaakt. Bijvoorbeeld ahornsuiker, die de kenmerkende ahornsmaak en zoetheid toevoegt aan snoepgoed en gebakken producten. Of ahornvlokken - het equivalent van gevriesdroogde ahornsiroop. Deze zijn geschikt als knapperige topping voor zoete (ontbijt)schalen en ijs of als suikervervanger voor baksels. Als ahornsiroop verder wordt ingekookt, ontstaat een zoete crème. Deze is ook verkrijgbaar uit Canada en hoef je niet zelf te maken. Ahornroom is een uitstekend veganistisch alternatief voor honing voor brood, desserts, etc. Als je geïnteresseerd bent, zal Eduard Kekel je graag helpen. Hij is onze man voor allerlei esdoornproducten.

Aan de ahornsiroop, klaar, af!

Met al deze informatie over de oogst, kwaliteitsklassen en gezondheidswaarde smaakt ahornsiroop dubbel zo goed, nietwaar? Als je je ontbijtbuffet of menu wilt oppimpen met deze klassieker uit Canada, neem dan contact met ons op. Of het nu gaat om grote of kleine hoeveelheden - we adviseren je graag.

Wat voor allergenen zijn er?
Je kunt al deze informatie vinden in onze Overzicht allergenen (PDF).

De vrucht "ananas" wordt in principe onderscheiden in verschillende variëteiten. De variëteit die we het best kennen in blik en die het meest geschikt is voor industriële verwerking is "gladde cayenne". Deze wordt voornamelijk geteeld en verwerkt in Thailand, Indonesië en Kenia en heeft de meest intense smaak door het hoge zuurgehalte. Er is ook de "Spanish Queen" uit Indonesië en de "Queen variety" uit Vietnam. Deze variëteit wordt voornamelijk gebruikt in de diepvriesverwerking en is heldergeel van kleur, maar niet zo aromatisch van smaak.
Als we ons concentreren op "Smooth Cayenne", wordt er een onderscheid gemaakt tussen de individuele kwaliteiten "Standard" (onze meest verhandelde kwaliteit in Duitsland, lichtgeel), "Choice" (geler, want rijper van kleur en smaak) en "Fancy" (sterk geel en met een hoge intrinsieke zoetheid van het fruit). Ananasschijven worden verhandeld volgens de grootte van de "ringdiameter": In een blik van 580 ml wordt bijvoorbeeld voornamelijk ringmaat 2 verhandeld, waarvan er dan 10 schijven per blik zijn. In een blikje van 850 ml zitten voornamelijk 8 hele schijfjes van ring 1, die een navenant grotere schijfdikte hebben. Van deze respectieve ringmaten worden dan ofwel 14, 16 (het gebruikelijke aantal stukken van ring 2) of 18 stukken gesneden voor de productie van ananasstukjes. Uit de plakken worden ook ananasblokjes gemaakt met behulp van een extra snijmes. Terwijl zogenaamde standaardproducten ook worden gemaakt van gebroken schijven, worden voor de productie van de betere "Tidbits-kwaliteit" alleen hele schijven gebruikt. Ananassnippers" worden ook geproduceerd als een "afvalproduct" van hele vruchten die te klein zijn of van ananasstukjes die meer gebroken zijn.
Ananas is wereldwijd ook een zeer populaire grondstof voor de drankenindustrie.

De grootte van de fruitschijven bepaalt de snitten en dus ook de hoeveelheid inhoud in onze ADRIA blikken: de standaard ananasringgrootte 2 (ringdiameter: 80-83 mm) resulteert in 10 tot maximaal 60 schijven in elk van onze drie blikformaten 580 tot 3100 ml (zie tabel). De ringmaat bepaalt echter ook de snit en de hoeveelheid ananasstukjes die in de ADRIA blikken gaan. Voorbeeld: Schijven met ringmaat 2 maken 16 stukjes (1/16 gesneden). Ananasschijven met de kleinste diameter (60-65 mm) leveren 12 stukken op (1/12 gesneden). Dienovereenkomstig zijn de stukken van een 1/12 coupe korter, de stukken van de 1/18 coupe (ringmaat 1) iets langer. Paul M. Müller houdt zich voornamelijk bezig met de gangbare 1/16 snede. We hebben ook zogenaamde geplette ananas op eigen sap in het ADRIA-blik van 3100 ml in ons assortiment. Deze worden vaak gebruikt als fruitgarnituur voor bijvoorbeeld yoghurt.
Overigens: als het gaat om de zoetheid van ananas, wordt er meestal een onderscheid gemaakt tussen gezoet (meestal in "choice"-producten met een Brix-gehalte van 18-20), licht gezoet (standaardproducten, 14-17 Brix), in ananassap (alleen fructose) en waterverpakkingen (vooral geschikt voor diabetici omdat er geen suiker is toegevoegd). In de detailhandel verschuift de trend momenteel van "gezoet" of "licht gezoet" naar "ananassap" om aan het gezondheidsaspect te voldoen.

Je kunt een overzicht vinden van de interne krachten hier (PDF).

Vorm- en verbindingstechnologie: Dit verwijst naar het haaks buigen van de rand van rond of ovaal plaatmetaal met behulp van een flensmachine. De geschiedenis van het flensvormen zoals wij die kennen begon rond 1900, toen de eerste blikken werden geflensd. Felsen wordt gebruikt om plaatdelen of verschillende dunne vlakke delen of zelfs buizen aan elkaar te bevestigen - door lassen, vouwen, klinken, lijmen of solderen. In veel gevallen wordt flenswerk echter alleen gebruikt om het materiaal stijver te maken.

In verband met tomatenproducten lezen we vaak over de BRIX (inhoud). Niet iedereen is echter bekend met de betekenis van dit kwaliteitskenmerk.

De Brix-waarde wordt uitgedrukt in graden Brix (° Bx) en is een meeteenheid voor de relatieve dichtheid van vloeistoffen. Het geeft aan hoeveel opgeloste suiker er in een vloeibare oplossing zit en wordt bepaald met een refractometer. In de voedingsmiddelenindustrie wordt de refractometer voornamelijk gebruikt in de Wijn-, fruit-, groente- en drankenindustrie in kwaliteitscontrole voor het meten van het suikergehalte. De gebruikte handapparaten maken een snelle, eenvoudige en betrouwbare meting mogelijk. 25° Bx betekent bijvoorbeeld dat 100 g van een oplossing 25 g suiker bevat. Een verse zongerijpte tomaat van het veld heeft meestal een natuurlijk Brix-gehalte tussen 4,8 - 5,0° Bx.

Hoe hoger het Brix-gehalte, hoe "hoogwaardiger" het product is voor de kok. De kok hoeft de tomaten voor zijn saus niet te koken of tomatenpuree toe te voegen om een romig eindproduct te krijgen. Elke hobbykok weet dit: als verse tomaten gepureerd of in stukjes gesneden worden en op een middelhoog vuur sudderen, verdampt het water en krijgen we na een tijdje een romige tomatensaus. Hoe langer je ze kookt, hoe hoger het Brix-gehalte wordt.
Aan de hele gepelde tomaten van PMM (blik van 2650 ml) wordt tijdens de productie een ingedikt sap (tomatenpuree met ongeveer 7,5 Brix) toegevoegd. Beide samen, de natuurlijke zoetheid van de tomaat en die van de puree, resulteren in ongeveer 6 - 6,5 ° Brix in het eindproduct. Dit is een Brix-gehalte waarmee het heerlijk werken is in de professionele keuken. Over tomatenpuree gesproken, 3-voudig geconcentreerd: Dit PMM-product heeft een zeer hoog gehalte van 36 - 38 ° Bx. Het is belangrijk om tijdens de productie bijzondere aandacht te besteden aan kwaliteit en evenwicht, zodat de fruitigheid en zoetheid van de smaak niet verloren gaan bij zo'n hoge concentratie.

De vermelding van een telling of kaliber is niet verplicht volgens de levensmiddelenwetgeving, maar het helpt bij de oriëntatie en is een goede handelspraktijk om misverstanden bij de aankoop te voorkomen. Dus: Het kaliber olijven is bijvoorbeeld een maat voor het aantal hele olijven bij een bepaald gewicht. Belangrijk: De telling heeft altijd betrekking op 100 gram rauw product vóór verwerking. Je moet je hiervan bewust zijn, omdat het gewicht en de grootte van de olijven veranderen na verwerking en, indien nodig, ontpitten. In de handel wordt het aantal geëxtrapoleerd op basis van kilogram, d.w.z. vermenigvuldigd met een factor 10. Het geldt in elk geval: Hoe lager het aantal, hoe groter de olijven en hoe beter de kwaliteit. Paul M. Müller gebruikt bijvoorbeeld een telling van 26/29 als korte aanduiding voor ADRIA conserven. Dit betekent dat er ongeveer 260 tot 290 olijven per kilogram ruw product zitten. In de ADRIA pot bieden we bijvoorbeeld een aantal van 28/32, wat betekent dat er ongeveer 280 tot 320 olijven per kilogram rauw product zitten. Ons populaire topproduct ADRIA-Queens heeft ongeveer 100 tot 110 grote olijven met een intense smaak. Voor hele artisjokharten wordt het aantal stukjes aangegeven in aantallen. Echter, de Graaf met artisjokken anders geteld. Belangrijk: Hoe hoger het aantal, hoe kleiner de artisjokharten. Dit betekent dat een telling van 30/40 staat voor een hoeveelheid van ongeveer 30 tot 40 hartjes in het blik. ADRIA artisjokharten in blik zijn verkrijgbaar in kleine blikjes (425 ml) met een telling van 5/7 of 8/12 tot een hoge telling van 25/30, 30/40 tot 50/60 voor grote blikken (2650 ml). Kleine hartjes zijn overeenkomstig duurder. Nogmaals, de Reken op onze agaatslakken geteld. Hier wordt de telling aangegeven in tientallen. Dit betekent dat het ADRIA-blik van 850 ml (30 oz) ongeveer 12 dozijn bevat, d.w.z. ongeveer 144 slakken.

Professionals kunnen de fabrikant in één oogopslag identificeren aan de hand van de code van het blikje. Deze werd vroeger "ingeperst", maar wordt nu meestal afgedrukt met een inkjetprinter en kan variëren. In Zuid-Italië bijvoorbeeld heeft elke fabrikant meestal nog zijn eigen code voor de fabriek: bijv. ANB1 = Eurocom. Dan is er een letter of zelfs een nummer voor het productiejaar, gevolgd door drie cijfers zoals "223" als de tweehonderddrieëntwintigste dag van het kalenderjaar. Steeds vaker wordt dit gecombineerd met de tijd voor de exacte productietijd in de fabriek. In modernere fabrieken kan bijvoorbeeld ook het interne batchnummer van de importeur op het etiket worden afgedrukt - dit garandeert een perfecte traceerbaarheid van de goederen volgens IFS-Broker. De houdbaarheidsdatum wordt meestal ook op het deksel van het blikje gedrukt.

Hoe groot zijn de blikken waarin onze Adria-producten vers worden verpakt? U kunt al deze informatie vinden in onze Overzicht van blikjes (PDF).

Wanneer rijpen artisjokken, olijven en tomaten in welke landen? Of waar en wanneer zijn de beste perziken verkrijgbaar?

Je kunt al deze informatie vinden in onze Oogstkalender (PDF).

De Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO) heeft de oceanen van de wereld onderverdeeld in 19 Visgebieden onderverdeeld in visgebieden. Deze visgebieden hebben zowel een nummer als een gebiedsspecifieke naam. Waar mogelijk volgen de grenzen de grenzen van intergouvernementele visserijovereenkomsten of -organisaties. De FAO-visserijgebieden worden gebruikt als basis voor de gestandaardiseerde wereldwijde etikettering van de herkomst van visproducten. Binnen deze visgebieden wordt een verdere onderverdeling gemaakt in ecoregio's. Zo omvat visserijgebied 71 (westelijke Stille Oceaan) de ecoregio's Indonesische Zee, Noord-, Noordoost- en Oost-Centraal-Australië, Suluzee, Celebeszee en Zuid-Chinese Zee. Gestreepte tonijn komt uit deze gebieden. Regelmatige controles en vergelijkingen van aangelande vangsten en paaibestanden in deze regio's zijn bedoeld om de soort te beschermen. U vindt een overzicht van onze visgebieden hier (PDF).

Voor de tonijnsoort 'Skipjack', die voornamelijk door ons bedrijf en door heel continentaal Europa wordt verhandeld, worden de volgende belangrijke vismethoden gebruikt:

Vissen met hengel en lijn (= POLE & LINE)
Zoals de naam al zegt, worden de vissen individueel gevangen met een hengel. Hiervoor wordt visaas uitgezet vanaf kleinere aasboten. Het voordeel van deze vismethode is duidelijk: er is geen "bijvangst". De hoeveelheid vis die op deze manier wordt gevangen is echter zeer beperkt en daarom duurder.

Vangst met ringzegen (= Purse Seiner)
Dit is momenteel de meest gebruikte vismethode, waarbij "fish aggregators" / FAD's worden gebruikt om de scholen aan te trekken (FAD = Fish Aggregating Device). Bij deze vismethode wordt echter steeds vaker afgezien van FAD's (dit wordt FAD-vrij vissen genoemd).
Het bedrijf Paul M. Müller is lid van het "Earth Island Institute" (EII), dat oorspronkelijk een internationaal controleprogramma tegen drijfnetten uitvoerde. Dit was bedoeld om bijvangst (oorspronkelijk dolfijnen) te voorkomen.

MSC (= Marine Stewardship Council)
Deze organisatie werd in 1997 opgericht vanwege de ernstige overbevissing van de oceanen. Haar belangrijkste doel is het beschermen van de wereldwijde visbestanden. De organisatie richt zich ook op de bescherming van het hele ecosysteem in het algemeen (voedselketen, andere vis- en vogelsoorten en bijvangst). Hiertoe worden visserijen over de hele wereld geïnspecteerd en gecertificeerd. Het aanbod is extreem schaars en navenant duur. Bovendien moeten alle bedrijven die betrokken zijn bij de handel MSC-gecertificeerd zijn.

Sinds 1 januari 2014 zijn ondernemers verplicht om voor elke export van goederen binnen de EU (zogenaamde intracommunautaire leveringen) een invoercertificaat te hebben en te archiveren. De belastingdienst legt hier de laatste tijd steeds meer nadruk op en laat bij belastingcontroles de invoercertificaten overhandigen.
Een btw-vrijgestelde factuur naar andere EU-landen is alleen gerechtvaardigd en erkend door de belastingdienst als er een invoercertificaat is met de volgende onderdelen. Hiervoor is echter geen gestandaardiseerd formulier vereist. Je hebt nu de keuze om voor elke transactie een apart invoercertificaat uit te geven of een verzamelbevestiging voor transacties tot een kwartaal.

Een zogenaamde "kopersmarkt" is het resultaat van dalende prijzen op de markt. De oorzaak van deze marktsituatie is een aanbodoverschot, dat optreedt wanneer het aanbod toeneemt en de vraag constant blijft. Op dezelfde manier is er ook sprake van een kopersmarkt als de oorzaak een vraagtekort is als gevolg van een dalende vraag en een constant aanbod.

De gesloten kappertjes worden in de lente met de hand geoogst en zijn rauw niet eetbaar. Ze worden eerst een dag gemalen en dan ingemaakt in pekel en azijn.
Hierbij worden caprinezuur en mosterdolieglycosiden geproduceerd, die de kappertjes hun pittige, pikante smaak geven. Kappertjes moeten gesloten, olijf- tot blauwgroen van kleur en zo klein mogelijk zijn.

In Frankrijk worden kappertjes op basis van hun grootte in verschillende klassen ingedeeld:

"Nonpareilles" (4-7 millimeter)
"Surfines" (7-8 millimeter)
"Capucines" (8-9 millimeter)
"Capotes" (9-10 millimeter)
"Boetes" (12-13 millimeter)
"Hors kalibers" (13-15 millimeter)

De wereldwijde vraag naar kappertjes is ongeveer 18.000 ton.

Maïs (lat. Zea Mays) - de meestal goudgele korrel (er zijn ook enkele donkerrode variëteiten) van het veld is voedsel voor mens en dier. Maïs behoort tot de familie van de honinggrassen (lat. Poaceae) en is wereldwijd een van de belangrijkste basisvoedingsmiddelen. Het gewas komt oorspronkelijk uit Centraal-Amerika.
Veel maïsvariëteiten hebben een hoog zetmeelgehalte en worden gebruikt als voedergewas. Steeds vaker wordt maïs echter ook gebruikt als hernieuwbare grondstof voor de productie van biogas, biobrandstof of biomaterialen (bioplastics).
Het bijzondere aan suikermaïs (ook wel plantaardige maïs genoemd) is dat de suiker die in de korrels is opgeslagen, tijdens het rijpingsproces slechts langzaam wordt omgezet in zetmeel. Dit verklaart de aangenaam zoete smaak van de maïskorrels. Het is precies deze smaak waar we in de keuken dol op zijn.
Er is een breed scala aan maïsvariëteiten die kunnen worden gecategoriseerd op basis van hun korreltype. Dit resulteert in verschillende toepassingen: Gemalen maïs wordt gebruikt om deeg en brood te maken, zachte maïs wordt gebruikt om tortilla's te maken en harde maïs wordt gebruikt in de vorm van maïsmeel om te koken en te bakken. Bioscoopbezoekers en nietsnutten genieten van gepofte maïs in de vorm van popcorn. En suikermaïs wordt bijvoorbeeld gebruikt als gegrilde maïskolf.

Er wordt veel te veel voedsel weggegooid. Een van de redenen hiervoor is een verkeerd begrepen aanduiding op voedsel: de wettelijk voorgeschreven houdbaarheidsdatum (BBD). Bijna de helft van het voedsel dat wordt weggegooid vanwege een verlopen houdbaarheidsdatum belandt ongeopend in de vuilnisbak. Maar dat is niet nodig. In de meeste gevallen zal een nadere blik, een voorzichtige geur en voorzichtig proeven snel duidelijk maken of het voedsel nog eetbaar is. De houdbaarheidsdatum is een kwaliteitsdatum, geen wegwerpdatum, en is sinds 1981 wettelijk verplicht in Duitsland - als richtlijn voor consumenten. De juiste opslag van de producten en het juiste vervoer ervan, bijvoorbeeld van de winkel naar het huis van de consument, zijn belangrijk voor de houdbaarheid. Als de producten op de juiste manier worden bewaard, kunnen ze in de meeste gevallen zelfs na het verstrijken van de houdbaarheidsdatum nog worden gegeten of gedronken. Zodra de houdbaarheidsdatum is bereikt of overschreden, kan iedereen zelf beoordelen of een voedingsmiddel nog goed is. Als er merkbare veranderingen zijn in kleur, consistentie, geur of smaak, moeten de producten worden weggegooid. Voor zes procent van het weggegooide voedsel wordt het overschrijden van de houdbaarheidsdatum genoemd als reden om het weg te gooien, waarvan een derde zuivelproducten betreft. Zodra de verpakking wordt geopend, komen er zuurstof, vocht of micro-organismen in het voedsel. Hierdoor verliest het sneller versheid en houdbaarheid. Toch moet je eerst controleren of het voedsel nog eetbaar is. Bij sommige producten staat op het etiket hoe lang ze houdbaar zijn nadat de verpakking is geopend. Hoe de houdbaarheidsdatum op het etiket moet staan, is geregeld in de EU-verordening inzake voedselinformatie. De vermelding "Ten minste houdbaar tot ..." is verplicht als de datum wordt vermeld. Als de houdbaarheidsdatum zonder dag wordt vermeld, is de vermelding "Ten minste houdbaar tot het einde van..." verplicht. De houdbaarheidsdatum is een onmisbare leidraad bij het kopen en bewaren van bewerkte en verpakte voedingsmiddelen.

Peper is niet zomaar peper, alleen de oorsprong is altijd hetzelfde: een klimplant ("piper nigrum"), die oorspronkelijk uit het zuidwesten van India komt, maar nu ook wordt geteeld in Maleisië, Vietnam, China, Indonesië, Thailand en Brazilië. Onder optimale omstandigheden - een warm tropisch klimaat, een hoge luchtvochtigheid en voedselrijke grond - kan de peperplant tot tien meter hoog in de boomtoppen klimmen en twee keer per jaar worden geoogst.
De oogsttijd valt meestal in de droge klimaatperiodes van het land in kwestie. Omdat mechanisch oogsten de bessen, die in trossen groeien, kan beschadigen, worden ze meestal met de hand geplukt, wat het proces tijdrovend en duur maakt. Een gezonde plant produceert een gemiddelde opbrengst van vier kilo per oogst. In de afgelopen decennia is de wereldwijde productie van peper gestegen tot meer dan 280.000 ton per jaar.
Of de peper heet, fruitig, zuur, zoet of aromatisch smaakt, hangt af van het teeltgebied, maar vooral van het tijdstip van de oogst en de verdere verwerking. Onrijpe peperkorrels zijn groen. Ze kunnen in dit stadium worden geplukt en verwerkt tot groene peper. Groene peper wordt ongemalen gebruikt, het is zacht en minder heet dan zwarte peper. Als de groene bessen langzaam in de zon drogen, gaan ze gisten en krijgen ze hun typische gerimpelde uiterlijk en zwarte kleur. Sommige bessen blijven aan de boom tot ze rijp en rood van kleur zijn. Na de oogst worden ze ofwel geschild door wassen/inweken en verwerkt tot witte peper of in hun geheel gedroogd. Witte peper heeft een minder sterke smaak en een zuiverder hitte dan zwarte peper. De vrij zeldzame rode peper wordt ongemalen gebruikt zoals groene peper, maar is heter dan zijn jongere broertje.

Tegenwoordig vervangen ring-pull deksels (ook wel easy-open deksels genoemd) de ouderwetse blikopener. Ring-pull sluitingen zijn dopdoppen gemaakt van aluminium of blik, die - voorzien van een traanring - ook worden geclassificeerd als kroonkurkdoppen.

Ansjovisfilets in blik - de productie is zeer complex en bijna uitsluitend handwerk.
Wanneer de verse ansjovis (een soort haring) elke dag bij de fabrieken wordt afgeleverd, ondergaat het een lang proces om een heerlijke delicatesse te worden. De vis wordt meteen gezouten en in plastic containers vervoerd naar de volgende verwerkingsfase. De koppen worden eraf gesneden, de vis wordt gestript en gesorteerd op grootte. Daarna wordt hij gespoeld, opnieuw gezouten en enkele maanden in vaten opgeslagen om bij kamertemperatuur te rijpen. De opslagtijd hangt af van de smaak en eetgewoonten in de verschillende landen. Als de vaten leeg zijn, wordt de vis grondig gewassen. Een deel van de huid komt er vanzelf af, de rest wordt met de hand verwijderd. De rest van de vis wordt gecentrifugeerd in grote vaten en al het water wordt eruit gelaten. De nu droge vislichamen worden tijdelijk opgeslagen bij een temperatuur van minder dan 15 °C. Tijdens de verdere verwerking, waarbij de vis nauwgezet met de hand wordt gefileerd en in blikken en potten wordt afgevuld, werken er ongeveer 500 voornamelijk vrouwelijke arbeiders per shift. Elk blik en elke pot wordt dan met de hand gewogen, de container wordt gevuld met olie, het deksel wordt aangebracht en mechanisch verzegeld. Het blikje of potje wordt gewassen, gedroogd, gemerkt met een inkjet, geëtiketteerd en in kartonnen dozen verpakt. Daarna gaat het naar de verzendafdeling om te worden verzonden naar vele landen over de hele wereld.
Overigens: Dit product wordt alleen geconserveerd door het hoge zoutgehalte en de olie en de olie en moet daarom gekoeld worden. Blikjes ansjovisfilet blikken moeten worden bewaard en vervoerd bij een temperatuur van +5 tot +12 graden Celsius. temperatuur. Hierdoor blijft de kwaliteit perfect behouden.

De pikantheid van een voedingsmiddel, d.w.z. de pikantheid van de smaak, wordt gemeten in "Scoville": Deze meeteenheid geeft informatie over hoe heet een voedingsmiddel is en bepaalt het capsaïcinegehalte van het product: capsaïcine behoort tot de chemische groep alkaloïden (organische stikstofhoudende chemische verbindingen) en wordt verkregen uit de nachtschadeplant Capsicum (variëteit capsicum). Het is een van de scherpste stoffen op aarde. Dus: hoe hoger het capsaïcinegehalte, hoe heter de peper! De meetmethode volgens Scoville wordt afgekort tot SHU (Scoville Heat Units) en beschrijft de waarneembare hitte door het zuivere capsaïcinegehalte in het betreffende product te berekenen. Tot het jaar 2000 werd de maximumwaarde gedefinieerd als 16.000.000 Scoville. Eenvoudige tuinpaprika's zonder waarneembare hitte hebben bijvoorbeeld een Scoville-waarde van 0, maar de Scoville-schaal loopt nu van 0 tot 25.000.000 - het hittegehalte van pure capsaïcine.

De tomaat behoort tot de nachtschadefamilie. De algemene naam tomaat komt uit de Azteekse taal. Volgens de geschiedenis komt de plant uit Midden- en Zuid-Amerika en is hij waarschijnlijk naar Europa gebracht toen Christoffel Columbus Amerika ontdekte. In het Frans werden tomaten vroeger "pommes d'amour" (liefdesappels) genoemd omdat ze een afrodiserende werking zouden hebben. In Italië werd deze term overgenomen als "pomo d'amore" (liefdesappel), wat na verloop van tijd pomodoro werd.

Tomaten bevatten onder andere vitamine A, B en C, evenals natrium, kalium, magnesium en foliumzuur. Het bevat ook de plantaardige stof lycopeen, een carotenoïde die vrije radicalen tegengaat en oxidatieve stress veroorzaakt door UV-straling voorkomt. Van de mineralen wordt gezegd dat ze de vochtbalans van de huid reguleren, vitamine A kan de talgproductie onder controle houden en vitamine C voorkomt vroegtijdige huidveroudering. Lycopeen is ook verantwoordelijk voor de kleur van de tomaat. Het is interessant om op te merken dat de opname van deze hittebestendige kleurstof in het lichaam beter zou zijn van gekookte of verwerkte tomaten dan van rauwe tomaten. Het is daarom aan te raden om vaker gekookte tomaten of tomatenpuree te eten. Of tomaten in blik van ADRIA!

U kunt meer lezen over het fabricageproces, technische details en gedetailleerde toepassingsmogelijkheden in onze exclusieve Speciale tomaat.

Een schroefdeksel met een draaideksel is slim: het voordeel is het korte en snelle openings- en sluitingsmechanisme. Technisch gesproken worden deze draaideksels nokkensluitingen genoemd (DIN EN ISO 9100). Een draaideksel kan gemakkelijk worden gesloten en opnieuw worden geopend met een kwartslag. Deze deksels zijn ook zeer stevig wanneer ze opnieuw worden gesloten. Maar let op: het draaideksel mag niet te vast worden aangedraaid.

De speciaal gefabriceerde potten hebben geen omtrekdraad, maar kralen. Neusvormige uitsteeksels op het deksel (nokken) grijpen hier overheen. Een hoge veerspanning tussen de nok en de uitstulpingen op de pot zorgt voor een veilige sluiting. Dit type deksel is meestal gemaakt van blik en geschilderd, met een verzegeling aan de binnenkant van het deksel. Paul M. Müller biedt deze handige sluitingen bijvoorbeeld voor kappertjes in 720 ml ronde potten, maar ook voor chilipepers, olijven of babymaïs in verschillende potmaten. Dit garandeert effectiviteit en versheid in de professionele keuken.

De uiterste consumptiedatum is iets anders dan de houdbaarheidsdatum. Deze wordt op bederfelijke voedingsmiddelen geschreven als "Te consumeren voor..." en wordt ook letterlijk bedoeld: nadat de houdbaarheidsdatum is verstreken, mag het voedsel niet meer worden verkocht, maar moet het worden weggegooid. De uiterste consumptiedatum en de houdbaarheidsdatum moeten daarom niet met elkaar worden verward. In tegenstelling tot de houdbaarheidsdatum geeft de uiterste consumptiedatum de exacte datum aan waarop het voedsel kan worden geconsumeerd. Bederfelijke levensmiddelen, zoals gehakt en vers pluimveevlees, kunnen bederven door ziektekiemen en schadelijk zijn voor de gezondheid zonder dat de consument dit zelf kan waarnemen. Deze voedingsmiddelen moeten geëtiketteerd worden met een uiterste houdbaarheidsdatum. Het is ook essentieel dat de voorgeschreven bewaarcondities in acht worden genomen en dat de koudeketen behouden blijft tijdens het transport van de winkel naar huis. Producten na de houdbaarheidsdatum mogen niet meer worden geconsumeerd!

Uit navraag bij de consumentencentra blijkt dat er vaak onduidelijkheid bestaat over de betekenis van de houdbaarheidsdatum: sommige consumenten stellen de houdbaarheidsdatum gelijk aan de uiterste consumptiedatum en interpreteren deze als een "vervaldatum". Volgens de consumentencentra moeten alle etiketteringselementen en dus ook de datum van minimale houdbaarheid voor consumenten gemakkelijk te begrijpen zijn. De houdbaarheidsdatum op producten is namelijk vaak moeilijk te vinden, bedekt of moeilijk te lezen. Als gevolg daarvan realiseren sommige consumenten zich pas dat een voedingsproduct kort houdbaar is nadat ze het hebben gekocht. Ze worden dus misleid over de kwaliteit van het voedsel met betrekking tot de leeftijd van het product, klaagt het consumentenadviescentrum.

De zogenaamde "verkopersmarkt" beschrijft een marktsituatie met stijgende prijzen. De oorzaak van een verkopersmarkt is een aanbodtekort dat ontstaat wanneer het aanbod daalt en de vraag constant blijft. Het is echter ook mogelijk dat er een overschot aan vraag is, wat optreedt wanneer de vraag toeneemt en het aanbod constant blijft. Dit wordt ook wel een verkopersmarkt genoemd.

Er is al veel om over na te denken in 2018. Op 1 januari 2019 vervangt de nieuwe Verpakkingswet de Verpakkingsverordening. Er zullen niet alleen aanzienlijk hogere recyclingpercentages worden vereist, maar er zal ook een nieuw centraal bureau worden opgericht. Het zal dan verplicht zijn voor alle initiële distributeurs, zoals fabrikanten, detailhandelaren en importeurs, om geregistreerd te zijn bij het nieuw opgerichte centrale bureau. De geregistreerde initiële distributeurs zullen op internet worden gepubliceerd. Zo wordt het voor zowel particuliere als commerciële klanten duidelijk of leveranciers of concurrenten hun wettelijke verplichtingen nakomen en deelnemen aan een duaal systeem. De registratie moet natuurlijk al in 2018 plaatsvinden om vanaf 1 januari 2019 verpakte goederen op de Duitse markt te mogen brengen. Daarnaast moeten alle distributeurs hun hoeveelheden melden bij het Centraal Bureau. De volledigheidsverklaring voor 2018 moet al worden ingediend bij het centraal agentschap, waaraan ook de duale systemen de hoeveelheden moeten melden. Deze consolidatie van gegevens zal het verificatieproces aanzienlijk vereenvoudigen.